رسم وصل

به سبک: زنده موندیم و محرم شد دوباره

خیمه موندن برام مثلِ عذابه

رها کن دستم و عمه ثوابه

سر رسیده طاقت من    عمه حالاست نوبت من

خیمه تنگه چون قفس باید برم من

بی هوا با یک نفس باید برم من

سوی مقتل بی فرس باید برم من

ای عمو جان ای حسین جان

من نباشم تو رو در خون نبینم

روی جسم تو یک ملعون نبینم

از دلم آگه تو هستی   عشق عبداله تو هستی

کی میذارم روی سینه ت پا بذارن

دشنه ها نم نم به جسم تو ببارن

تشنه ها به پیکرت هجوم بیارن

ای عمو جان ای حسین جان

من کنار تو هستم جای بابا

می دهم هر دو دستم جای بابا

جان سپارم در بر تو    پیش چشمان تر تو

اینکه مرد این سپاهم خوش به حالم

می کنی اینک نگاهم خوش به حالم

سینه ات شد قتلگاهم خوش به حالم

ای عمو جان ای حسین جان