رسم وصل

ای وای هوای شهرمان آلوده ­ست

انگار خدا خسته ازاین محدوده ­ست

سردرگمی و خفتن و یک جا ماندن

هی بوده گرفتاریمان تا بوده ­ست

پرواز میسّر نشود با این حال

پرهای زمین خورده­­ی ما فرسوده ­ست

پروانه شدن شورِ شرر می­خواهد

این حسرت و کم کاری ما بیهوده­ ست

آب از سرمان گذشت و در گِل ماندیم

تا مرزِ کجا خیالمان آسوده ­ست؟