رسم وصل

به سبک: کرب و بلا ای کاش من مسافرت بودم

کرب و بلا من دارم دو چشم پر توشه

که می ریزم پای تو سبد سبد خوشه

به عشق شش گوشه

از کوچیکی مشتاق گنبد اربابم

گاهی شبا با یادش پراز تب و تابم

نمی بره خوابم

دائم به لبم ذکر حسین ورد زبونم

با دیدن عکسای حرم زنده می مونم

در بند حسینم ، پابند حسینم

شوق زیارت کرده واله و حیرونم

گنبد طلا لیلی و منم چو مجنونم

همیشه دلخونم

پای حرم با عزت جوونی رو دادم

به عشق آقایی که نمیره از یادم

بنده ی آزادم

آخر می رسه نوبتم و صبحِ سعادت

قسمت می شه آخر یا زیارت یا شهادت

ای مظهر جانان سالار شهیدان