در خاطره ها مانده ولی می گویم
روزی که عدو خباثتش را رو کرد
روزی که گواه حرف مان تاریخ است
دشمن همه ی حماقتش را رو کرد
آن روز تراب تشنه ی این خطه
می دید به کام دشمنان کارون را
او لشکری از فدایی و خون می خواست
تا حفظ کند هر وجب از هامون را
ما پای امام و عزت و اندیشه
از پا ننشستیم و فقط خون دادیم
تا تیشه نساید به پر این ریشه
صد باغ گلِ عاشق و مجنون دادیم
تا رعشه به عرشه ی عدو اندازیم
غسل از یمِ خفتگانِ در خون کردیم
فهمیده و نوجوان فراوان دادیم
تا دشمن دون ز خانه بیرون کردیم
امروز اگر مانده به جا این میهن
از معجزه ی جوشش آن غیرت هاست
آرامش مان بخاطر مردانی
مانند سلیمانی و چون همّت هاست
آرامشِ امروزِ همه مدیونِ
ایثار و ز خود گذشتنِ چمران هاست
این آبیِ آسمان مان مرهونِ
صد کشوری و شجاعت دوران هاست
آشفتگیِ هر وجب از این کشور
با خونِ دل و خون ز تلاطم افتاد
سر های فراوان به هوایش دادیم
تا پا نگذارد به زمینش شیّاد
هان ای همه ی دلشدگان، میهن را
خیلِ شهدا به ما امانت دادند
رفتند و چه عاشقانه این پرچم را
دادند به ما، حکم صیانت دادند