رسم وصل

خفتیم به جهل بولهب افتادیم

در بند تعلق و لقب افتادیم

در گوش صدای جرسی آمد، وای

از قافله انگار عقب افتادیم

تقصیر کسی نیست اگر حال نداریم

میلی به فراموشی امیال نداریم

تغییر نکردیم و همان آدم قبلیم

در سر هوس احسن احوال نداریم

آرامش مان ظاهری و باطن مان وای

آن صدق و صفایی ست که هر سال نداریم

آشفته ز تدبیر عجولانه خویشیم!

کذب است بگوییم که اقبال نداریم

سودای رهایی ز قفس در سرمان نیست

اشکال همین جاست اگر بال نداریم!

آن خانه که هـر غیر پذیرا ست دل است

هم جای تولّی و تبـرّی ست دل است

آن دل نبـود دل که پذیرد هـر کس

آن دل که در آن حضرت زهرا ست دل است

رفتی و وطن حریم طاغوت نشد

جولانـگه خمپاره و باروت نشد

آری پسر آن پدری هستی تو

که منتظر رجعت تابـوت نشد

ما پای حمایت ز علی حلقه بگوشیم

لبریز اطاعت و پر از جوش و خروشیم

گر مهـر دو عالم به دل ما بگـذارند

ما سیّد علی را به دو عالم نفروشیم